អូចូឌៃ អធិរាជដាក់ដំណើរការប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងចក្រភពម៉ុងហ្គោលីដ៏ធំធេងមហិមា

អូចូឌៃ ប្រសូតនៅប្រមាណឆ្នាំ១១៨៦ និងសោយទីវង្គត់នៅថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១២៤១។ អូចូឌៃ​គឺ​អធិរាជ​ម៉ុងហ្គោលទី២ ពីឆ្នាំ​១២២៧ ដល់ឆ្នាំ១២៤១។

អធិរាជអូចូឌៃគឺជាកូនប្រុសទី៣ នៃព្រះចៅអធិរាជ ហ្ស៉ង់ហ្ស៉ីសខាន់ និងព្រះមហេសី ប័រតេ។

នៅឆ្នាំ១២១១ អូចូឌៃ បានចូលរួមយុទ្ធនាការដំបូងនៃការលុកលុយរបស់ម៉ុងហ្គោល​នៅ​ប្រទេស​ចិន។ នៅឆ្នាំ១២១៣ ព្រះអង្គដឹកនាំសាខាយោធាម៉ុងហ្គោ​ខាង​លិច​ប្រឆាំងនឹង​ជនជាតិ​ឃីតាន។ ហើយនៅចន្លោះឆ្នាំ១២១៨ ១២១៩ ព្រះអង្គអូចូឌៃ ចូល​រួម​ការលុកលុយ​របស់​ម៉ុងហ្គោលទៅលើ​ចក្រភពខ្វារ៉េហ្សមីញៀន។

ព្រះអង្គអូចូឌៃ គឺជាជម្រើសដ៏ពេញចិត្តរបស់ព្រះអធិរាជហ្ស៉ងហ្ស៊ីស ខាន់ នៅពេលនៅរស់ និង​ត្រូវ​បានអនុម័តដោយសភានៃជនជាតិម៉ុងហ្គោល។

ព្រះអង្គអូចូឌៃ​សម្រេចចិត្តយកនាមថា ខាហ្គាន ដែលមាននៃន័យថា ស្តេចលើស្តេច ដើម្បី​ដឹកនាំ​​ចក្រភពម៉ុងហ្គោលី។ ការស្តារនាមនេះ នៅយុគសម័យនោះ គឺជាពេលដែលអធិរាជ​អូចូឌៃ ត្រៀមរៀបចំការប្រយុទ្ធផ្តាច់ព្រ័ត្យដើម្បីដណ្តើមយកទឹកដីចិនពីរាជ្យវង្សជីន។

នៅឆ្នាំ១២៣០ ការលុកលុយរបស់ម៉ុងហ្គោលលើកូរ៉េទទួលបញ្ជាពីអធិរាជអូចូឌៃ និងឈាន​ទៅ​ដល់ធ្វើ​ឲ្យរាជ្យវង្សកូរ៉េ ហ្គ័រយីអូ ចុះចាញ់នៅឆ្នាំ១២៣១។ ទន្ទឹមគ្នានេះ នៅភាគ​ខាងលិច​របស់​ចក្រភពម៉ុងហ្គោលី ទាហានម៉ុងហ្គោលក៏អាចកំទេចមូលដ្ឋានបះបោរចុងក្រោយ​របស់​ចក្រភពខ្វារ៉េហ្សមីញៀន នៅឆ្នាំ១២៣០ និងធានាការគ្រប់គ្រងដែនដីដែលដណ្តើមបាននៅ​អាស៊ី​​កណ្តាល។ នៅឆ្នាំ១២៣៣ ការលុកលុយរបស់ម៉ុងហ្គោនៅប្រទេសចិនបន្ត។ កងពល​ទូម៉េន ដែលមានទាហាន ១០០០០នាក់ ដណ្តើមបានដែនដីរុស្ស៊ីចុងបូព៌ាសព្វថ្ងៃ និងធ្វើឲ្យ​ជន​ជាតិ​​​ជៀចិន ដែលស្ថិតនៅភាគខាងបូព៌ានៃដែនដីរាជ្យវង្សជីន ចុះចាញ់។  

បន្ទាប់ពីដណ្តើមបានរាជធានីជីជូ រាជ្យវង្សជីន បានបញ្ចប់ ហើយដែនដីចិនត្រូវបញ្ចូលជា ដែន​ដី​ម៉ុងហ្គោលី ការច្បាំងដណ្តើមទឹកដី​បានបន្តទៅភាគខាងត្បូង និង​​ដាក់សំពាធលើរាជ្យវង្ស​សុង។

នៅឆ្នាំ១២៣៥ អធិរាជអូចូឌៃ បានប្រជុំសភាម៉ុងហ្គោថ្មីដើម្បីកំណត់គោលដៅ​នៃ​ការលុកលុយ​ច្បាំង​ដណ្តើមទឹកដីបន្ត។ ព្រះអង្គសម្រេចបន្តការលុកលុយទៅកាន់អឺរ៉ុប។ ចាប់តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១២៣៦ ការវាយប្រហារដែលដឹកនាំដោយបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះអង្គ ឧត្តមសេនីយ៍បាទូ ប្រមូលផ្តុំ​លើ​តំបន់​ដែនដី​ប៊ុលហ្គារី ស្ថិតខាងលិចសមុទ្រខ្មៅ។

ការច្បាំងដណ្តើមទឹកដីបានបន្តរហូតដល់ចាប់បានទីក្រុងគៀវ នៅឆ្នាំ១២៤០ បន្ទាប់មការ​លុក​លុក​ប៉ូឡូញ និងហុងគ្រី នៅឆ្នាំ១២៤១។ ប៉ុន្តែការប្រយុទ្ធបានឈប់ដោយសារ​ការចូលទីវង្គត់​របស់​អធិរាជអូចូឌៃ នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១២៤១។

ស្ថិរភាពនៃចក្រភពម៉ុងហ្គោលីស្ថិតនៅលើសមត្ថភាពរបស់អធិរាជអូចូឌៃក្នុងការធានានូវ​ធនធាន និងគ្រឿងសព្វាវុធសម្រាប់សង្រ្គាម។ អ្នកកត់ត្រាប្រវត្តិសាស្រ្ត រំឭកអំពីការ​ចាត់ចែង​របស់​មហាអធិរាជដើម្បីបែងចែកនូវបរិមាណដ៏ច្រើនសម្បើមនៃធនធានដើម្បីធានានូវ​កិត្តិនាម និង​ភាពសមស្របតាមច្បាប់របស់ព្រះអង្គ។

នៅឆ្នាំ១២៣៥ អធិរាជអូចូឌៃ ដាក់ឲ្យដំណើរការនូវប្រព័ន្ធប៉ុស្តនាំសារដ៏មានប្រសិទ្ធភាព​នៅ​ក្នុង​ចក្រភពដ៏ធំមហិមនារបស់ម៉ុងហ្គោលី ដែលប៉ុស្តយាមឃ្លាតគ្នា ៤០គម ពីមួយទៅមួយ។ ប្រព័ន្ធ​នេះអាច​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នកនាំសារអាចនាំចម្ងាយពីរវាង ៣៥០គម ទៅ ៤០០គម ក្នុងមួយថ្ងៃដោយសារ​ការដូរសេះ​នៅ​តាម​ប៉ុស្ត​នីមួយៗ។

អធិរាជអូចូឌៃចូលទីវង្គត់នៅថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១២៤១។ ការសោយទីវង្គត់របស់ព្រះអង្គកាត់​ផ្តាច់​​ការ​រុលទៅមុខរបស់ទាហានម៉ុងហ្គោនៅអឺរ៉ុប។