ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា សង្រ្គោះ ពង្រឹង និងធ្វើឲ្យស្ថិរភាពចក្រភពភូមាដំបូង

គីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា គឺជាព្រះរាជាទី៣នៃរាជាណាចក្រប៉ាហ្គាន (ភូមាបុរាណ)។ ព្រះអង្គសោយរាជ្យ​ពីឆ្នាំ១០៨៤ ដល់ឆ្នាំ១១១៣។ ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា គឺជាបុត្ររបស់ស្តេចអាណារាតា ស្ថានិក​ព្រះរាជាណាចក្រប៉ាហ្គាន ជាមួយនឹងស្នំរបស់ព្រះអង្គ។

ព្រះអង្គបានល្បីល្បាញជាពិសេសសម្រាប់ការសាងសង់សំណង់សាសនាដ៏មានសារសំខាន់នានានៅ​តំបន់​បុរាណវិទ្យាបាហ្គាន ប្រទេសភូមា ដែលរួមមានប្រាសាទ ណាហ្គាយ៉ុង និង​វិហារ​អាណង់ដា ជាដើម។

នៅវ័យកុមារ ព្រះអម្ចាស់គីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថាបានចូលរួមយុទ្ធនាការយោធាជាច្រើនជាមួយព្រះ​បិតា​​ប្រឆាំងនឹងរាជធានីថាតុង នៃព្រះរាជាណាចក្រមន ដើម្បីទទួលបានច្បាប់មួយនៃគម្ពីរ​ព្រះ​ត្រៃ​បិតក។ នៅព្រះរាជាណាចក្រប៉ាហ្គាន ព្រះអម្ចាស់គីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា ត្រូវបានប្រកាសជាស្តេច ដែល​​យក​នាម ដែល​មានន័យថា ស្តេចរីករាយនៃព្រះពុទ្ធ និងព្រះសូរិយានៃពិភពលោក៣។

ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា មានសេចក្តីជាប់ចិត្តជាខ្លាំងនឹងវប្បធម៌មន។ ព្រះអង្គឲ្យគេឆ្លាក់សិលា​ចារិកមន និងរៀបអភិសេកជាមួយព្រះនាងជនជាតិមន និងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយព្រះ​រាជា​ណា​ចក្រ​​​មន។ ចៅព្រះអង្គព្រះនាម អាឡូងស៊ីតធូ ជាអ្នកស្នងបន្តពីព្រះអង្គ។

ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា ពង្រឹងចក្រភពភូមាដំបូងដែលស្ថាបនាឡើងដោយព្រះបិតារបស់ព្រះ​អង្គ ស្តេចអាណារ៉ាតា។ ទោះបីជាព្រះអង្គបានបង្រ្កាបការបះបោររបស់ជនជាតិមន ក៏ព្រះអង្គ​នៅ​បន្ត​នយោបាយ​ផ្សះ​ផ្សារ​ជាមួយ​ជនជាតិនេះ។ នៅពេលសង្រ្គាម ព្រះអង្គចំណាយ​ពេល​និរទេស​​ទៅ​​កាន់ដែនដីមន និងគោរពវប្បធម៌របស់ពួកគេ។  ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា ទំនុក​បម្រុង​​អ្នក​ប្រាជ្ញ​បណ្ឌិតមននៅក្នុងរាជ្យការព្រះអង្គ។ សិលាចារិកភាគច្រើនក៏សរសេរជាភាសា​មន ប្រហែល​ជាជំនាន់នោះ អក្សរភូមាមិនទាន់មានពេញលក្ខណៈ។ ភាសាមនត្រូវបាន​ប្រើ​ប្រាស់​​យ៉ាង​ទូលំ​ទូលាយ​​ក្នុងចំណោមវរជន។

នយោបាយនេះបានបង្ហា្ថញថា មានប្រសិទ្ធភាព។ នៅអំឡុងការសោយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ មិន​មាន​​ការបះបោរនៅក្នុងភាគខាងត្បូង និងតំបន់ដទៃៗទៀត ក៏ស្ថិតនៅក្នុងសន្តិភាពជាទូទៅ។ ព្រះ​អង្គ​បានបញ្ជូនកងទ័ពទៅបំពេញបេសកកម្មនៅព្រះរាជាណាចក្រភាគខាងជើងរដ្ឋ​អារ៉ាកាន ដោយសារតែព្រះរាជាណាចក្រនេះជារដ្ឋចំណុះមួយរបស់ព្រះអង្គ ត្រូវបាន​វាយ​ប្រហារ​​ដោយ​ព្រះអម្ចាស់មកពីភាគខាងត្បូងដែនដីអារ៉ាកាន។ ​កងទ័ពរបស់ព្រះអង្គបានវាយ​រុញ​ច្រាន​​ការ​វាយ​ប្រហារ ប៉ុន្តែមិនបានជោគជ័យក្នុងការចាប់ខ្លួនព្រះអម្ចាស់នោះទេ។

ចក្រភពប៉ាហ្គាន ភូមាបុរាណ មិនអាចធ្វើមិនដឹងសម្រាប់ប្រវត្តិសាស្រ្តអាស៊ីអាគ្នេយ៍ទេ។ មហា​អំណាច​ដទៃទៀត ដូចជា ចក្រភពខ្មែរ ក៏មិនមានជម្លោះជាមួយព្រះរាជាណាចក្រប៉ាហ្គាន​ដែរ។ ហើយនៅពេលព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា បានបញ្ជូនឯកអគ្គរាជទូត​ទៅកាន់រាជ្យវង្សសុង​ប្រទេស​​ចិន នៅឆ្នាំ១១០៦ ចិនក៏ទទួលបេសកជនភូមា​ជាមួយនឹងកិត្តិយសដែលទុក​សម្រាប់​ព្រះ​​រាជាណាចក្រ​​ដែលមានអធិបតេយ្យភាព។

ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថាត្រូវបានចាត់ទុកជាស្តេចម្នាក់ក្នុងចំណោមស្តេចនានាដ៏ល្បីល្បាញ​បំផុត​​របស់ភូមា ដែលបានសង្គ្រោះ ពង្រឹង និងធ្វើឲ្យមានស្ថិរភាពនៃចក្រភពប៉ាហ្គានដំបូង។ ការ​​បន្តនយោបាយសង្គម សេដ្ឋកិច្ច និងសាសនា របស់ព្រះ​បិតាស្តេចអាណារាតា បានធ្វើ​ឲ្យ​រាជាណាចក្រ​ប៉ាហ្គាន ក្លាយជាមហាអំណាចនៅក្នុងតំបន់មួយដ៏សំខាន់។  ជាទូទៅ គេវាយ​តម្លៃ​ថា រាជ្យ​របស់ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា កត់សម្គាល់នូវការរលាយចូលគ្នា​នៃប្រពៃណីផ្សេងៗ មកពី មន ពីយូ និងភូមា នៅក្នុងវប្បធម៌រួម ដែលគ្របដណ្តប់លើជ្រលង​ទន្លេអ៊ីរ៉ាវ៉ាឌី។

ក្នុងទឹកចិត្តប្រជាជនភូមា ព្រះរាជាគីយ៉ង់ហ្ស៊ីតថា គឺជាស្តេចចម្បាំង។ ព្រះអង្គមានប្រជាប្រិយ​នៅពេលសោយរាជ្យ និងពេលបន្តមក។  ជីវិត និងថ្វីដៃរបស់ព្រះអង្គលេចឡើង​នៅក្នុង​អក្សរសាស្រ្ត​ភូមា រឿង​ល្ខោន រហូតដល់ខ្សែភាពយន្ត។